ξαποσταίνοντας sτον βrαχόκηπο[]*

   η ψυχή μου είναι γεμάτη από λαγαρό νερό όπως αυτό το μπρούντζινο αγγείο

στο κατώφλι του σιντοϊκού ναού[] 

   έρωτες, ιδέες, τρομερά ψυχανεμίσματα, περνούν από πάνω της σαν κούφια 

                      σύννεφα ή μαραμένα φύλλα[] 

,