25.10.13

ξαποσταίνοντας sτον βrαχόκηπο[]*

   η ψυχή μου είναι γεμάτη από λαγαρό νερό όπως αυτό το μπρούντζινο αγγείο
στο κατώφλι του σιντοϊκού ναού[] 
   έρωτες, ιδέες, τρομερά ψυχανεμίσματα, περνούν από πάνω της σαν κούφια 
                      σύννεφα ή μαραμένα φύλλα[] 

,